کاربرد شاخص topsis در پایش خشک سالی ها و ترسالی های استان گلستان

شناخت و پایش صحیح از خشک سالی به عنوان گامی مؤثر در مدیریت و کاهش آثار زیان بار این بلای جوی مورد توجه است. در این راستا روش های تجربی مختلفی برای محاسبة خشک سالی ارائه شده اند که بیشتر آن ها، تنها از یک مؤلفه به نام بارش استفاده کرده اند. در این پژوهش برای اولین بار، با واردکردن هفت مؤلفه و شاخص اقلیمی متفاوت شامل حداقل دما، حداکثر دما، تبخیر و تعرق پتانسیل، بارش مؤثر، میانگین بارش، تعداد روزهای بارش، نسبت روزهای بارش به بارش ماهانه در الگوریتم  technique for order of preference by similarity to ideal solution (topsis)، عمل تعیین و رتبه بندی خشک سالی (ترسالی) انجام پذیرفته است. در نهایت جهت اعتبارسنجی روش پیشنهادی، داده های خروجی این روش برای ایستگاه شاهد چات در استان گلستان با برخی شاخص های مرسوم خشک سالی شامل siap، dpi، pnpi و bmdi واکاوی شد که نتایج ضریب همبستگی، مؤید اعتبار بالای روش پیشنهادی است. در ادامه بر اساس روش topsis خشک سالی های استان گلستان واکاوی شد. نتایج نشان می دهد که دی با بیشینة فراوانی گرایش روندهای منفی از شاخص topsis به مقدار 5/12 درصد، آسیب پذیرترین ماه از لحاظ رخداد خشک سالی هاست. همچنین نتایج نشان داد که 58/35 درصد از مساحت کل استان، حدود 40 تا 50 درصد از دور ة مطالعاتی 1350 تا 1390 را در خشک سالی به سر برده اند که بیشتر به صورت لکه هایی پراکنده در شمال غرب، شمال شرق و میانة شرقی استان قرار دارند که این مناطق حساس ترین پهنه های استان به وقوع خشک سالی معرفی شد.